نوشت: مبارک بلوچ
زرمبش نوشتانک
ای تپرہ اراکان بناء کیو انت نوشت کیوو۔
کنا ایلم و کنا سنگت، شہید باسد جان نا بارو ئٹ منہ ہیت نوشت کننگ خواہوہ۔
اونا یات و خیال ئٹ ای کاپی و قلم ئے مونا کریٹ نوشت کننگ بناء کریٹ ولے انگہ خیال ئٹ بس کہ ای شہید (باسد جان) و اونا سنگت آتا بارو ئٹ انت نوشت کیو۔ اوفتا ہمو یات آک کہ نوشت مفسہ۔ انتئے کہ اوفک ہمو کسر نا مسافر مسنو ہرا کنا نوشت کننگ نا محتاج افس ولے ای اوفتا خیال ئے نوشتہ کیوو تو اندن پا تینے است ایتوہ۔ اندن شہید تینا راجی ذمہ واری تِہ مہر ئٹ سر تسکہ، اندا وڑ ئٹ اونا دیوان مجلس ہیت و مخننگ کُل یات آک اینو ئسکان یات ءُ۔
اسہ وخت ئس ای ئہ شہید باسد جان کسر ئسیٹ ہنان کنے او پارے کہ ننا راج ئنا دا بدحالی دا تنگ دستی اراتم ایسر مرو؟ ای ورندی تسٹ ہر کس تینکہ کاریم کے خوشحال مریک۔ او پارے نہ کس امر خواری کشے اخس بھاز روزگار کے ولے دا روزگار اوفتِہ کاریم تفسہ انتئے کہ زوراک آ پاکستان بلوچستان نا زی آ کوزہ کرینے۔ دا ہفتاد و پنچ سال آن بلوچستان آ پاکستان نا کوزہ ءِ، او بلوچستان نا کنڈ کنڈ آن نہادی آ مڈی تِہ لُٹ پُل کرِسہ دننگ ءِ چین کینیڈا و ایلو ڈیہہ تِہ تننگ ءِ، سوئی گیس ئے پنجاب و سندھ آ دننگ ءِ ولے بلوچستان نا بندغ آک پاٹ ئنا خاخر کننگ ءُ۔ دا ہفتاد و پنچ سال ئٹی بلوچستان نا زی آ زوراکی کننگ ءِ، کیہی بندغ آک زندانی ءُ، سما اف اوفتا انت حال ءِ، کیہی بندغ آتِہ شہید کرینے ولے بلوچ راج پاکستان نا کوزہ ئے منتنے و اینو جنگ کننگ ءِ۔ ہزار آتا کچ ورنا تِہ پاکستان شہید کرینے۔
دا یکہ ہمو نرمزار آ بلوچ نا چُناک مسُنو کہ او تینا دتر ئے لُمہ وطن کن تسنو، وطن کن سالونک مسُنو۔ دا نا کنا پین تا فرض ءِ کہ نن اینو دا پاپن کہ ایلوفک شہید مسُنو ننے کاریم اف بلکہ دا وطن نا اسہ وام ئسے ننا زی آ فرض ءِ کہ نن اینو دا جنگ ئٹی شہید مرین تینا وطن نا وام ئے ایتن و زوراک آ پاکستان نا پنجابی فوج اینو پنجاب آن برِسہ ننا زی آ خواجئی کننگ ءِ ولے نن اوفتہ تینا وطن آن کشون اوفتا مُخ ئے پرغون تینا ساہ تِہ ندر کرون شہید مرون ایسکان کہ بلوچستان آجو مرو گُڑا ننا مخلوق، راج ئنا بدحالی تنگ دستی ایسر مرو۔
30 دسمبر ہمو دے ءِ کنا سالونک آ ایلم شہید اعظم عرف باسد بلوچ گلزمین نا آجوئی کن پین چار سنگت شہید علی عرف عطا بلوچ، شہید عبدالستار عرف مہراج بلوچ، شہید کینگی عرف مسلم بلوچ و شہید سرور عرف کیپٹین دُرک بلوچ تون اوار گلزمین نا سالونک مَسُر۔ دا ہمو وے خلوکا سالونک آکو ہرافک تینا ساہ تِہ گل زمین نا رکھ کن ندر کریر دشمن نا مُخ ئے نِزور کریر و گُل زمین تون ہرفوکا سوغند ئے پورو کریر ولے تینا مسخت آن پدس متور۔ گُل زمین کن ندر مَسُر۔ اندون بلوچ راج ہرافتا زی آ فخر کیک۔
کنا زند ئٹی ہمو دے سی دسمبر نا دے اس ہرا دے ئے مچا زند ئٹ اُستان دننگ کپروٹ۔ اینو شہید باسد و اونا سنگت آتا اولی سال دے ءِ کہ او ننے الار ہنار و ابد مان مسر۔
ہمو گچینا وختاک اخس زیبدار اسر ہراتم او ننتون اوار اسک۔ شہید نا ہیت آک، اونا مخنگ و اونا مہر ئٹ توار کننگ، دا کل اینو بھاز است آ بریرہ بھاز ڈکھ ایترہ است ئے۔ حوصلہ و ہمت، سگ ئے او ننے رماغا۔
اینو کنے اونا ہیت آک وخت وخت استا بریرہ، بس اونا خیال ئٹی تمیوہ۔ او اینو ننتو اوار اف، بھاز مُر ہنانے، کنے اونا زی آ فخر ءِ کہ او اسہ شرفدارو مرک ئس کرے، تینا لُمہ وطن کن شہید مس۔ نن اونا زی آ فخر کینہ اینو اونا چُناک ہراڑے مریر اوفتا خنک شیف مروفس او اندُن پارور کہ نن شہید ئسے نا چُناک اُن۔
